Ao longo de novembro ven celebrándose o Mes da Ciencia
nas Bibliotecas Escolares. O científico Ángel Carracedo, profesor
de Medicina Legal, Ética Médica e Bioloxía Molecular da Universidade de
Santiago de Compostela, é ao autor do manifesto dedicado a este acontecemento.
O texto di así:
“Un grande empresario
dicíame non hai moito tempo: Aos
científicos valorarannos aquí cando algún se faga moi rico cos seus achados.
A min non me parece que os galegos valoren pouco a ciencia e os seus científicos.
Ao contrario, penso que estamos entre as profesións mellor consideradas. Temos
a gran sorte de que a xente da nosa terra valora o traballo e a dedicación aos
demais por riba de todo.
Tampouco creo que
ningún científico teña entre os seus obxectivos facerse rico. O seu tesouro é o
coñecemento e a súa ilusión buscar o porqué das cousas. A súa gran ledicia
prodúcese cando fan un descubrimento que lles dá respostas ás preguntas que se
fixeron e que ninguén fora quen de albiscar.
Gustaríalles
traballar na súa terra, pero para iso precisan medios para investigar e un salario
que lles permita vivir. Non lles importa que non sexa moito o que gañen, pero
si que o proxecto, o grupo onde traballan e o ambiente sexa estimulante.
E
temos que procurar entre todos que estas condicións se dean aquí. O noso número
de investigadores é aínda moi baixo e as condicións nas que se desenvolve o seu
traballo distan moito de ser comparables coas dos países máis desenvolvidos.
E é preciso cambiar
esta situación. A investigación é o motor do desenvolvemento e da riqueza dos
pobos, e temos que procurar reter o noso talento e mesmo captar novo talento do
exterior.
Tamén temos, os
propios científicos, que integrarnos máis na sociedade, na nosa cultura, no
noso sistema produtivo, e sobre todo contar o que estamos facendo.
Cos anos cada vez
concédolle máis impor- tancia a divulgar a ciencia. Facela é importante, pero
tanto ou máis é contar que sabemos e tantos e tantos misterios e problemas que
aínda non conseguimos chegar a entender. Saber isto é a única maneira de que a
xente valore o que os científicos fan, pero sobre todo é a única maneira de
comprender o mundo que nos rodea e poder xulgar criticamente o que nos din, o
que é igual que ser máis libres.
E
para chegar á xente da nosa terra hai que facelo no nosa lingua. Sentímolo noso, escribía unha mestra dun
dos institutos (o meu favorito) onde cada vez que podo lles vou contar o que
facemos aos alumnos. Entusiasmo e proximidade son a clave da divulgación
científica, e que te sintan coma eles, do seu mundo, coa nosa fala, é a
garantía para que a ciencia se aprecie aínda máis e moitos dos nosos rapaces
queiran dedicarse a ela”.
Moitas
grazas, profesor Carracedo polas súas palabras.
E,
se queres saber máis sobre este mes, entra nesta ligazón.
Comentarios
Publicar un comentario